Peter, een man met een dosis humor, grapt: “Afval sorteren? Alles gaat lekker in dezelfde container!” Herkenbaar toch? Je neemt je voor om netjes afval te scheiden, maar voor je het weet, val je terug in oude patronen. Wat nou als dat voornemen compleet mislukt en je uiteindelijk alles op één hoop gooit? Dit verhaal gaat over dagelijkse chaos, vermoeidheid en een designprullenbak die meer problemen dan voordelen bracht. En die bak kostte nog 150 euro ook – dat bedrag had ik beter kunnen besteden aan een voorraad vuilniszakken voor een jaar.
Het optimistische begin
Toen die trendy prullenbak arriveerde, was ik helemaal blij. Hij had aparte compartimenten voor glas, papier, GFT, en plastic, en het restafval moest in de grote container buiten. Het gaf me het idee dat ik iets goeds deed voor het milieu, één afvalcategorie tegelijk.
Maar het drukke leven gooide roet in het eten. Een verhuizing, de komst van mijn zoontje – zo klein en luidruchtig als maar kan. Hoewel schattig, is een huilende baby allesbehalve rustgevend als je uitgeput bent, en volgen je voornemens al snel een andere weg.
Het gemak van één grote vuilniszak
Afval scheiden werd een luxe die ik mezelf niet meer gunde. Eerst kwam het neer op het vergeten legen van het GFT-bakje, wat al gauw veranderde in een schimmelproject. Na weer een slapeloze nacht, stond ik met een berg afval: luiers, babyvoeding en restjes. Alles ging in één zak. “Dat sorteren komt later wel,” dacht ik. Maar dat moment kwam nooit.
Wat begon als een enkele keer, werd al snel een gewoonte. Met volle zakken stonden we ’s avonds laat buiten, hopend dat niemand het zag. Die prullenbak van 150 euro? Meer decoratie dan functioneel.
Tussen gemak en milieuvriendelijkheid
Om eerlijk te zijn, voelde het niet goed. Als ik met die zakken sjouwde, hoorde ik in mijn hoofd: “Een betere wereld begint bij jezelf.” Maar in dit geval betekende dat even vooral meer rust en minder stress. Ik herstel mijn milieuvriendelijk gedrag later wel.
Inmiddels wordt mijn zoontje langzaam groter, hij is nu zes maanden oud, en we krijgen weer wat meer nachtrust. Misschien ga ik binnenkort weer serieus afval scheiden. Maar voorlopig komt alles in één zak terecht terwijl ik de ironie ervan probeer te vergeten.
Het is een cocktail van idealen, schuldgevoel en een flinke dosis humor. Tja, een prullenbak van 150 euro kopen en alsnog alles in elkaar flikkeren? Het lijkt wel een grap over afval die ik per ongeluk tot mijn waarheid maak.
Bron foto: Wikipedia
