De woningcrisis raakt vooral jongeren. Terwijl starters wanhopig op zoek zijn naar een betaalbare woning, blijven veel ouderen in grote huizen wonen. Michael (25) vindt dat het tijd is voor een eerlijke verdeling. “Zij hebben jarenlang geprofiteerd van stijgende huizenprijzen, laat ze nu wat ruimte maken voor onze generatie.”
Een eigen huis? Onbetaalbaar voor veel jongeren
Michael woont nog steeds in een klein appartementje in de stad, samen met zijn vriendin. “We betalen bijna duizend euro huur voor 45 vierkante meter,” zucht hij. “We willen graag een huis met een tuin, iets waar we een gezin kunnen stichten, maar dat is gewoon niet te doen. Alles is te duur of wordt meteen opgekocht door beleggers.”
Zoals veel twintigers en dertigers voelt Michael zich buitenspel gezet op de woningmarkt. “Onze ouders konden met één inkomen een huis kopen. Wij werken allebei fulltime, maar komen niet in de buurt van een hypotheek voor een eengezinswoning. Dat is toch krom?”
Ouderen blijven zitten in te grote huizen
Volgens cijfers van het CBS woont bijna de helft van de 65-plussers in een woning met drie of meer slaapkamers, vaak in eengezinswoningen die ooit bedoeld waren voor gezinnen met kinderen. “Veel ouderen blijven gewoon in hun oude huis wonen,” zegt Michael. “En dat snap ik ook wel — het is hun thuis, ze hebben er herinneringen. Maar ondertussen zitten wij met z’n vijven in een appartement van 60 vierkante meter. Er klopt iets niet.”
Michael vindt dat er meer prikkels moeten komen voor ouderen om kleiner te gaan wonen. “Niet dwingen, maar wel stimuleren. Geef ze voorrang op kleinere, gelijkvloerse woningen of help met verhuiskosten. Dan komt er vanzelf meer doorstroming.”
De woningmarkt zit vast
Deskundigen noemen het een klassiek ‘doorschuifprobleem’. Omdat ouderen in hun ruime huizen blijven, komen er minder woningen vrij voor jonge gezinnen, die daardoor weer langer in starterswoningen blijven hangen. Het gevolg: een verstopping van de hele woningketen.
“Er wordt nu vooral gekeken naar nieuwbouw,” zegt Michael. “Maar dat schiet niet op. Het duurt jaren voordat er iets staat, en dan zijn het nog vaak dure koopappartementen. Terwijl er duizenden bestaande woningen zijn die gewoon beter benut kunnen worden.”
“We vragen niet om hun huizen af te pakken”
Michael benadrukt dat hij ouderen niets verwijt. “Ze hebben hun huis eerlijk gekocht en afbetaald. Dat is knap. Maar het zou mooi zijn als ze iets willen terugdoen. Veel ouderen klagen dat jongeren ‘niets meer willen’, maar wij willen juist wél — we krijgen alleen de kans niet.”
Hij pleit voor een overheidscampagne die ouderen bewust maakt van de gevolgen van ‘blijven zitten’. “Veel mensen beseffen niet dat ze iemand anders letterlijk de kans op een gezinsleven ontnemen door in een veel te groot huis te blijven wonen. Als we daar eerlijk over praten, kunnen we elkaar helpen.”
Ouderen: “Wij hebben ook geen alternatief”
Niet alle ouderen voelen zich aangesproken door deze oproep. Veel van hen geven aan dat er simpelweg te weinig geschikte seniorenwoningen zijn. “Waarom zou ik kleiner gaan wonen als er niets beters is?” zegt een 72-jarige bewoner uit Amersfoort. “Ik wil wel kleiner, maar niet naar een flat zonder lift of balkon.”
Michael begrijpt dat. “Het is een kip-en-ei-verhaal,” zegt hij. “Maar zolang we niets veranderen, blijft alles vastzitten. Er moet meer gebouwd worden voor ouderen, zodat zij door kunnen schuiven, en dan kunnen wij ook eindelijk verder met ons leven.”
“We willen geen luxe, alleen een kans”
Ondanks alles blijft Michael hoopvol. “Ik geloof dat het beter kan als we eerlijk naar de verdeling kijken. Iedereen gunt ouderen een fijn thuis, maar gun ons dan ook de mogelijkheid om te beginnen. We vragen geen villa, alleen een kans om een toekomst op te bouwen.”
