Willem, een man van 62 uit een gezellig gehucht in Nederland en nu met pensioen, ligt al tijden wakker van iets wat hem bezighoudt. De gezellige buurman van Willem, met wie hij altijd een prima relatie heeft gehad, heeft het plan opgevat om de oude schutting tussen hun tuintjes te vernieuwen. Wat in eerste instantie een simpel besluit lijkt, blijkt voor Willem echter best een uitdaging te zijn.
Na twintig jaar in zijn knusse rijtjeshuis met tuintje te wonen, is dit huis voor Willem het resultaat van jaren zwoegen. “Toen mijn vrouw en ik hier introkken, hadden we onze droom verwezenlijkt. Een eigen stekje in een leuke buurt met aardige buren,” deelt Willem enthousiast.
Maar de tijden zijn veranderd. Sinds het overlijden van zijn vrouw, voelt Willem zich vaak alleen en overdonderd door de verantwoordelijkheden van het huisonderhoud. Zijn jonge buurman daarentegen, heeft een druk gezinsleven waar hij mee in de weer is, met andere logische prioriteiten. “Mijn buurman doet het goed op werk en is flink bezig zijn woning en tuin te moderniseren. Met kleintjes wil je natuurlijk alles veilig en netjes hebben,” zegt Willem.
De gemeenschappelijke schutting, die zover Willem weet er altijd al stond, is er slecht aan toe. De latten vallen eraf en op sommige plekken rot het hout weg. “Laatst kwam mijn buurman even langs om voor te stellen de schutting te vervangen met een nieuwe, duurzame van composiet. Het zou een fraaier gezicht zijn en veel langer meegaan, dus ik snap het wel. Maar toen hij me met de kosten confronteerde, sloeg de schrik toe,” vertelt Willem.
Financiële en emotionele spanning
“Ik moet rondkomen van mijn pensioen, en met alles wat duurder wordt, kan ik zo’n uitgave simpelweg niet veroorloven.” De nieuwe schutting zou Willem duizenden euro’s kosten. “Zo’n bedrag ligt echt buiten mijn bereik. Ik heb m’n leven lang hard gewerkt, maar het pensioen is bescheiden en het leven wordt duurder. Elke euro is van belang voor mij,” legt hij uit.
Willem zit nu flink in de lastig parket. Hij wil de goede band met zijn buurman niet schaden, maar meebetalen aan de nieuwe schutting is voor hem helaas onhaalbaar. “Ik heb geprobeerd uit te leggen dat het voor mij financieel niet gaat, maar ik dacht dat hij het niet helemaal begreep. Hij is zo gefocust op zijn eigen ideeën dat hij misschien niet inziet hoe anders onze situaties zijn,” verzucht Willem.
Bovendien is er de sociale druk. “Je wilt niet bekendstaan als die buurman die niet meedoet, maar ik moet ook aan mezelf denken. Ik weet niet goed wat ik moet doen,” geeft hij toe. “Misschien moet ik hem maar de hele schutting laten doen als hij dat wil. Maar dat voelt ook niet goed, alsof ik een last ben.”
De situatie bezorgt Willem niet alleen financiële zorgen, maar raakt hem ook emotioneel. In zijn eigen huis voelt hij zich steeds eenzamer en onmachtiger. “Vroeger zou ik mijn vrouw om raad hebben gevraagd. Zij had altijd wel een oplossing. Nu voel ik me soms verloren,” bekent hij.
Toch probeert Willem optimistisch te blijven. “Misschien kunnen we een compromis bedenken, zoals alleen de ergste stukken aanpakken. Of anders proberen ergens wat geld vandaan te halen, maar het blijft lastig,” zegt hij met een diepe zucht. “Ik hoop dat we iets vinden waar we allebei mee kunnen leven.”
Willems situatie is herkenbaar voor veel ouderen, en het laat zien hoe cruciaal goede communicatie en begrip tussen buren zijn, zeker als er verschillen zijn in hun leefomstandigheden. “Uiteindelijk willen we allemaal prettig wonen, en dat moet kunnen zonder in een financieel of emotioneel labyrint te belanden,” besluit Willem. Hij laat zo zien dat hij ondanks alles blijft hopen op een eerlijke en vriendelijke oplossing.
