Manon wil een eind aan loslopende katten
In veel buurten is het normaal: katten die zelfstandig de straat op gaan. Voor Manon (47) uit een rustige buitenwijk van Amsterdam is dat juist precies het probleem. Zij vindt dat katten, net als honden, niet zomaar los mogen rondlopen. “Waarom zouden we bij katten andere regels hanteren?” zegt ze beslist. “Aanlijnen is echt niet zo gek als je nadenkt over de gevaren.”
Dagelijkse taferelen in de buurt
Manon ziet het vrijwel elke dag gebeuren: katten die zonder aarzelen tuinen inlopen, de weg oversteken of in de speeltuin belanden. “Het lijkt onschuldig, maar dat is het niet altijd,” legt ze uit. “Een kat sprint zo achter iets aan, kijkt niet naar verkeer en belandt in situaties die je niet wilt.” Volgens haar is het beeld van de ‘eigenwijze kat’ romantisch, maar vaak ook riskant.
Een kattenliefhebber met zorgen
Ironisch genoeg houdt Manon zelf zielsveel van katten. Al ruim tien jaar deelt ze haar huis met Sacha en Timo. Vroeger mochten ze naar hartenlust buiten rondscharrelen. “Ik vond het prachtig om te zien hoe blij ze daarvan werden,” vertelt ze. “Tot het moment dat ik een paar keer dacht: dit gaat een keer fout.” Auto’s die nét op tijd remden, een confrontatie met een grotere hond — het stapelde zich op.
Het kantelpunt: een bijna-ongeluk
De doorslag kwam toen Timo op de oprit van de buren in de problemen kwam. “Een hond schoot op hem af. Hij kon nog net wegkomen, maar mijn hart sloeg over,” herinnert Manon zich. “Daarna was het klaar voor mij.” Ze besloot haar katten voortaan met een tuigje en lijn naar buiten te laten. Dat leverde in eerste instantie vooral verbaasde blikken op. “De buren dachten volgens mij dat ik was doorgedraaid,” lacht ze. “Maar ik ben er nooit op teruggekomen.”
Veiligheid eerst: verkeer, dieren en mensen
Manon somt de risico’s moeiteloos op: verkeer, agressieve of jagende dieren, en helaas ook mensen die niet vriendelijk zijn voor dieren. “Je ziet katten zó de straat over rennen. Het is wachten tot het misgaat,” zegt ze. “Je zet je hond toch ook niet los langs een drukke weg? Waarom zouden we dat bij katten wel normaal vinden?” Voor haar is het geen kwestie van betuttelen, maar van verantwoordelijkheid nemen.
Gemengde reacties uit de omgeving
Niet iedereen klapt enthousiast als je over kattentuigjes begint. Manon herinnert zich discussies met vrienden en familie. “De helft vond het extreem, de andere helft begreep het meteen. Ik kreeg vaak te horen: ‘Katten hebben vrijheid nodig!’ En daar ben ik het mee eens — maar vrijheid kan je ook veilig organiseren.” Een omheinde tuin, een kattenren of aan de lijn in een rustige straat: volgens haar zijn er genoeg opties waarbij je erbij blijft.
Wennen aan het tuigje
Sacha en Timo waren niet direct fan van hun nieuwe outfit. “Die eerste dag keken ze me aan alsof ik een slechte grap uithaalde,” grinnikt Manon. “Maar na een paar korte oefensessies ging het goed. Nu rennen ze prima door de tuin terwijl ik de lijn vasthoud.” Het grootste verschil? Ze kunnen energie kwijt en hun nieuwsgierigheid volgen, zonder dat ze zichzelf of anderen in gevaar brengen. “En ik sta ernaast, dus ik zie wat er gebeurt.”
Van vreemde eend naar opkomende trend
Manon merkt dat de blik van mensen langzaam verschuift. “Soms word je nog nagekeken, maar steeds vaker krijg ik vragen: ‘Welk tuigje gebruik je? Hoe heb je ze dat geleerd?’ Er zijn meer baasjes die bewust kiezen voor gecontroleerd buiten zijn,” zegt ze. “Ik snap dat helemaal. Het verkeer wordt drukker en er ligt meer rommel en gif in de buitenruimte. Je kunt dat niet wegwuiven.”
Een kat gedijt bij een gecontroleerd territorium
Volgens Manon past een afgebakende leefomgeving beter bij een kat dan veel mensen denken. “Ze hebben routine nodig, overzicht, voorspelbaarheid. Dat kan prima zonder eindeloos zwerven.” Ze wijst op risico’s zoals rattenvergif of conflicten met andere dieren. “Als je goed voor je dier zorgt en de omgeving slim inricht, lever je niet in op levenskwaliteit. Vrijheid is niet hetzelfde als loslopen.”
Meer dan alleen veiligheid
Voor haar gaat het gesprek over katten aanlijnen ook over groter thema’s: dierenwelzijn, plichtsbesef van eigenaren en de impact van huisdieren op de buurt. “Je voorkomt ongelukken, je beperkt overlast en je neemt je verantwoordelijkheid. Dat is winst voor iedereen.” Manons conclusie is helder: “Ik wil mijn katten hun natuur laten volgen, maar dan zó dat ze oud, gezond en zorgeloos kunnen worden. Daar mag je best even bij stilstaan als eigenaar.”
