Als uitkeringsvader was het aanschaffen van een fatbike best een grote stap. Eerlijk gezegd, ging het eigenlijk boven mijn budget. Maar het was belangrijk voor mij dat mijn zoon Hamza die gevoel van vrijheid kon ervaren. Ik begon beetje bij beetje geld apart te leggen. Ik dook parken en fietspaden in, op zoek naar statiegeldflesjes en blikjes.
Het was pittig en soms heel vermoeiend, maar elke keer als ik aan Hamza dacht, kreeg ik weer de motivatie om door te gaan. Elke euro die we verzamelden, bracht ons een stap dichter bij ons doel.
Uiteindelijk hadden we genoeg gespaard en kochten we samen de fatbike. Hamza’s stralende gezicht was onbetaalbaar. Voor hem was het niet zomaar een cadeau; het was een teken van doorzettingsvermogen en toewijding. Die fiets stond voor zijn groeiende onafhankelijkheid.
Nieuwe Wetgeving en Zorgen
Maar nu speelt er iets anders. Er gaan geruchten dat de overheid van plan is een minimumleeftijd voor fatbikes in te voeren. Dit maakt me bezorgd, want Hamza’s vrijheid kan daardoor worden bedreigd. Als die wet doorgaat, moet hij mogelijk de bus nemen in plaats van te fietsen. Het idee dat zijn plezierige fietstochten zouden kunnen stoppen, vond ik pijnlijk.
Die fatbike betekent zoveel voor hem – meer dan alleen vervoer. Het is een manier waarop hij zelfredzaamheid en verantwoordelijkheid leert. Het idee dat zulke belangrijke lessen verloren zouden kunnen gaan door regels die de situatie niet goed bekijken, zit me dwars. Waarom zou één regel op iedereen van toepassing moeten zijn?
Ik begrijp dat veiligheid belangrijk is en dat er ongelukken met fatbikes zijn geweest. Maar Hamza rijdt altijd veilig, en we hebben de verkeersregels goed doorgenomen. Waarom zouden verantwoordelijke kinderen als hij moeten boeten voor de fouten van anderen? Het voelt alsof er geen ruimte is voor kinderen die daadwerkelijk verantwoord kunnen fietsen.
Onze middelen zijn beperkt, dus hem elke dag met de auto naar school brengen, is geen optie. Natuurlijk kan hij met het openbaar vervoer, maar hij geniet zoveel meer van het fietsen. Als hij straks langer onderweg is of in de regen op de bus moet wachten, voelt dat alsof hij een stukje vrijheid verliest.
De regels voor fatbikes lijken steeds strenger te worden, zonder ruimte voor uitzonderingen en vertrouwen in ouders. Hamza heeft bewezen zijn verantwoordelijkheden serieus te nemen. Dat zouden we moeten aanmoedigen, niet tegenwerken. Regels die zulke initiatieven belemmeren, maken het moeilijker voor ouders om deze waarden door te geven.
Uiteindelijk wil ik mijn kinderen meer leren dan alleen regelvolgzaamheid: zelfstandig besluiten nemen, respect hebben voor anderen, en verantwoordelijkheden dragen. De overheid zou ouders moeten vertrouwen dat we de juiste keuzes voor onze kinderen maken.
De mogelijke wetswijziging laat me realiseren dat we vaak te streng zijn voor de jeugd. Beleid zou verder moeten kijken dan alleen maar regels en kansen bieden voor de persoonlijke ontwikkeling van zelfstandige en verantwoordelijke kinderen.
