“Toen was geluk nog heel gewoon” is een bekende Nederlandse uitspraak die een gevoel van nostalgie teweegbrengt. Dat verlangen naar vroeger roept bij ons een diep verlangen naar het verleden op. We denken allemaal vaak met warmte terug aan tijden die nu als vervlogen worden beschouwd, met bepaalde gebeurtenissen, etenswaren of voorwerpen die niet meer bestaan. Nostalgie brengt ons terug naar fijne herinneringen aan vroeger, vooral mooie tijden, gebeurtenissen, mensen of ervaringen. Het doet ons heimwee krijgen naar momenten die we als prettig, veilig of zorgeloos hebben ervaren.
Herinneringen aan school laten ons terugdenken aan de simpelere tijden van onze kindertijd. De geur van boeken, het geluid van krijt op het schoolbord en de opwinding van de pauze zorgen voor warme gevoelens. Terugdenken aan klaslokalen en speelplaatsen laten ons glimlachen en herinneren ons aan de zorgeloze dagen van leren en ontdekken, waar de tijd stil leek te staan en vriendschappen ontstonden die lang meegaan.
Dit spel uit onze jeugd nam ons mee van de ene kant naar de andere kant van de gymzaal met klimmen, springen en zwaaien zoals dieren in de jungle. Met touwen, banken en klimrekken als onze speeltoestellen was vallen geen optie. Het bood een uitdagende en avontuurlijke fysieke ervaring. Weet jij nog wat dit spel is?
Hieronder het antwoord!
Misschien wist je het meteen, goed gedaan! En zo niet, geen zorgen, hier is het antwoord.
Apenkooien tijdens gymles was een geliefd spel op school waarbij kinderen zich als aapjes door de gymzaal bewogen. Met touwen, klimrekken en banken als hulpmiddelen, klommen, sprongen en zwaaiden ze. Het doel was om de overkant van de zaal te bereiken zonder de grond te raken, wat de creativiteit en fysieke vaardigheden bevorderde.
Grappig weetje: Apenkooien werd bedacht als een manier om spelenderwijs motorische vaardigheden te stimuleren. Het droeg bij aan groepsverband en beweging. Ondanks de uitdaging was het een favoriete spannende en leuke activiteit.
