Marie is een 43-jarige moeder die voor een lastige keuze staat die haar dagelijks leven kan beïnvloeden: de mogelijkheid dat er een minimumleeftijd komt voor het rijden op een e-bike. Zo’n regel zou betekenen dat haar zoon, die elke dag met de elektrische fiets naar school gaat, niet meer zelfstandig kan reizen.
Marie uit haar zorgen: “Met de nieuwe wet zou mijn zoon niet meer zelfstandig naar school kunnen fietsen.” Voor haar is de e-bike geen luxe, maar een essentieel onderdeel dat het leven van haar gezin veel makkelijker maakt.
Haar zoon gebruikt de e-bike al een tijdje voor de lange afstand naar school, meer dan 15 kilometer, en vanwege de vroege vertrektijd. “Elke dag de auto nemen is voor ons echt geen optie,” zegt Marie. Daarnaast vindt ze het essentieel dat haar zoon leert om zelfstandig en verantwoordelijk te zijn, en fietsen biedt die mogelijkheid.
Deze mogelijke regelwijziging voelt voor Marie als een grote beperking. “We willen dat onze kinderen zelfstandig opgroeien, en de vrijheid om op een e-bike te rijden is daar een groot deel van,” legt ze uit.
Voor haar zoon zou deze wetgeving een vermindering van vrijheid en zelfstandigheid betekenen, en het gezin zou moeten nadenken over andere, minder praktische manieren van vervoer.
Marie benadrukt dat gezinnen zoals het hare praktische problemen zullen tegenkomen bij het plannen van school- en sportactiviteiten. “Veel ouders zitten met hetzelfde probleem als wij, en de e-bike is een handige en milieuvriendelijke oplossing,” zegt ze.
Volgens Marie staat de overheid niet stil bij hoe deze regels het dagelijks leven van gezinnen beïnvloeden. “De auto is voor ons vaak geen optie vanwege druk verkeer en hoge benzinekosten. De e-bike is meestal handiger en beter voor het milieu,” benadrukt ze.
Overwegingen rondom e-bike wetgeving
Behalve de logistieke voordelen ziet Marie ook de positieve invloed van de e-bike op de gezondheid. Hoewel er minder inspanning bij komt kijken dan bij een gewone fiets, blijft haar zoon lekker actief en buiten in de frisse lucht. “Hij is in beweging en krijgt zijn portie frisse lucht binnen, wat beter is dan de hele dag binnen zitten,” vertelt ze.
Marie snapt de zorgen over verkeersveiligheid, de reden achter het idee van een leeftijdsgrens. Ze is zich bewust van ongelukken met jonge e-bikers en begrijp dat de snelheid van elektrische fietsen uitdagingen met zich meebrengt. “Veiligheid moet altijd voorop staan,” vindt ze, “maar een minimumleeftijd is misschien niet de beste oplossing. Veiligheidslessen lijken me een goed alternatief.”
In gesprekken met andere ouders merkte Marie dat iedereen er anders over denkt. Sommige ouders maken zich net als zij zorgen, terwijl anderen een leeftijdsgrens verwelkomen. “Een paar vriendinnen maken zich net zo druk als ik,” merkt ze op.
Veel ouders bekijken al andere opties voor vervoer, maar voelen zich gevangen door de mogelijke wetswijzigingen. Het gaat hier niet alleen om vervoer, maar ook om de opvoeding en zelfstandigheid van jongeren.
Marie hoopt dat de wet ruimte laat voor flexibiliteit, zodat jongeren die echt een e-bike nodig hebben voor langere afstanden, hun vrijheid kunnen behouden. “Het zou goed zijn als er rekening wordt gehouden met gezinnen als het onze, waar de e-bike niet zomaar te vervangen is,” legt ze uit.
Hoewel de toekomst van de e-bike regels nog niet duidelijk is, blijft Marie positief dat er een oplossing komt die recht doet aan de wensen van gezinnen als het hare. Voor haar is de e-bike veel meer dan alleen een vervoermiddel; het is een manier om haar zoon vol vertrouwen en zelfstandig op pad te laten gaan.
De gedachte dat haar zoon misschien niet meer zelfstandig naar school kan, bezorgt haar veel stress. “Ik wil zijn vrijheid en zelfstandigheid niet inperken, dat zijn cruciale waarden voor ons,” zegt ze vastberaden.
