De opvoedingstaken van ouders zijn zeer complex en brengen veel verantwoordelijkheden met zich mee. De ervaringen die ze opdoen tijdens deze cruciale levensfase zijn zowel de meest uitdagende als de meest lonende. Ouderschap is een hobbelige reis vol zowel grote als kleine uitdagingen. Kinderen vormen en hen leren hoe ze moeten omgaan met de dagelijkse beproevingen van het leven is een van de belangrijkste taken van ouders. Een veel voorkomend probleem bij kinderen, ongeacht hun leeftijd, is driftbuien. De vraag is: hoe kan een ouder adequaat reageren op dergelijk gedrag en tegelijkertijd de kinderen leren hoe ze ermee kunnen stoppen? Een moeder vond een effectieve strategie, dankzij het waardevolle advies van een pedagogische expert.
Gedurende hun opgroeiproces komen kinderen onvermijdelijk in een levensfase waarin driftbuien intenser en frequenter worden, vaak zonder duidelijke reden. Tijdens deze periode kunnen ouders worstelen om naar hun kinderen te luisteren en hun gedrag te controleren. Echter, ideale strategieën zijn niet geworteld in het straffen, berispen of negeren van hun kinderen. Deze methoden zouden alleen maar het gevoel van ongemak van de kinderen vergroten en de driftbuien intensifiëren.
Daarom is het belangrijk voor ouders om het gedrag van hun kinderen niet passief te accepteren, maar in plaats daarvan manieren te leren om ermee om te gaan. Het verhaal van een moeder laat zien hoe dit te doen. Ze zat in een vergelijkbare situatie waarbij haar dochter voortdurende en frequente driftbuien kreeg na het starten van school. Zij pakte hulp bij de schoolpsycholoog en ontving een advies dat ze zeer effectief vond.
De psycholoog adviseerde haar om haar kind een eenvoudige vraag te stellen om haar te helpen kalmeren en haar gedrag te analyseren. De vraag was bedoeld om haar dochter te helpen een beter begrip te krijgen van haar driftbui door de ernst van haar probleem in te schatten: “Is dit een groot, middelgroot of klein probleem?”
Zelfs op jonge leeftijd zijn kinderen vaak in staat om de omvang van hun problemen te begrijpen. Nadat het kind eenmaal heeft geantwoord, is het belangrijk om het serieus te nemen, ongeacht wat het zegt. Op dit punt zou men het kind moeten onderwijzen dat grote problemen meestal onoplosbaar zijn, middelgrote problemen zorgvuldige overweging vereisen en kleine problemen doorgaans gemakkelijk te verhelpen zijn. Door hierover na te denken, leren kinderen hun problemen te analyseren en zelfstandig oplossingen te bedenken.
Volgens deze moeder was de invloed van deze methode direct zichtbaar. Toen haar dochter ineens begon te huilen omdat ze haar favoriete broek niet kon aantrekken omdat deze nog aan het drogen was, stelde de moeder haar de vraag: “Alice, is dit een groot, middelgroot of klein probleem?” Toen het meisje antwoordde dat het geen probleem was om haar driftbui voor te rechtvaardigen, moedigde haar moeder haar aan om een oplossing te vinden voor haar probleem. Zonder enige aarzeling, antwoordde de dochter dat ze gewoon een andere broek zou dragen terwijl ze wachtte tot de andere was gedroogd.
Als je te maken hebt met kinderlijke driftbuien of ouders kent die in deze situatie zijn, probeer dan deze methode aan te bevelen. Deze eenvoudige vraag kan helpen bij het oplossen van het probleem op een constructieve en kalmerende manier.
