Sanne is 29 jaar en moeder, en ze draagt een geheim dat zwaar op haar drukt. Terwijl ze haar pasgeboren derde kindje liefdevol vasthoudt, wordt ze geplaagd door een schuldgevoel dat ze moeilijk kan delen. “Ik wilde mijn derde kind eigenlijk niet,” fluistert ze met emotie in haar ogen.
Het klinkt hard, maar dit is de waarheid waar Sanne dagelijks mee omgaat. Ze heeft onvoorwaardelijke liefde voor haar kind, dat betwijfelt niemand, maar de onverwachte zwangerschap voelde aan als een enorme last voor haar.
Sanne en haar partner hadden altijd de wens om slechts twee kinderen te hebben. Met hun zoon en dochter van vier en zes leek hun gezin compleet en alles leek in balans.
“Het was perfect,” zegt Sanne. “We hadden onze draai gevonden en het leven liep op rolletjes.”
Het idee voor nog een kind was nooit serieus besproken. Ze had het druk met haar werk, relatie en hun twee kleintjes. Het was chaotisch, maar overzichtelijk.
Toen ze plotseling ontdekte dat ze zwanger was van een derde, stond alles op zijn kop. “Ik was geschokt,” legt Sanne uit. “Ik voelde me overweldigd en onzeker. Hoe moesten we het allemaal aanpakken?”
Lees het verhaal hieronder verder…
De harde werkelijkheid onder ogen zien
Sanne en haar partner stonden voor een lastige keuze. Na veel denken, besloten ze de zwangerschap voort te zetten. Ondanks dat Sanne rationeel begreep waarom, voelde het nooit echt als haar eigen beslissing.
“Ik had het idee dat ik geen zeggenschap had over mijn leven,” vertelt ze. “De druk van familie, omgeving, en ook van mezelf was enorm.”
Tijdens deze zwangerschap voelde Sanne zich anders dan de vorige keren. Waar ze bij haar eerste twee kinderen vol verwachting was, voelde deze zwangerschap als een zware last. “Ik wilde echt blij zijn,” deelt ze. “Maar diep vanbinnen kon ik de angsten en het gevoel van machteloosheid niet loslaten.” Ze leek gevangen in een situatie zonder uitweg.
Met de geboorte van haar derde kindje veranderde er weinig aan haar gevoelens. Ze hield onmiddellijk van haar baby, maar het knagende gevoel van spijt bleef.
“Het klinkt verschrikkelijk,” zegt Sanne met een trillende stem. “Maar ik kon het idee niet loslaten dat dit niet was hoe ik mijn leven gepland had.”
De komst van hun derde kind bracht nieuwe uitdagingen met zich mee. De routine die ze eindelijk onder de knie hadden met hun twee kinderen, werd weer moeilijk te beheersen. “Alles wat we hadden opgebouwd, leek ineens te verdwijnen,” vertelt ze. Het was niet alleen de fysieke vermoeidheid, maar ook de emotionele uitputting die haar parten speelde.
De relatie met haar partner stond onder druk. “We hadden meer ruzies dan ooit tevoren,” geeft ze toe. “Ik voelde me zo alleen met mijn emoties. Hij probeerde me te begrijpen, maar het was moeilijk uit te leggen. Hoe vertel je iemand dat je iets niet wilde wat nu deel uitmaakt van jullie gezin?” Dit isolement maakte het nog lastiger voor Sanne om met haar gevoelens om te gaan.
Toch blijft Sanne vechten voor haar gezin. Ze erkent dat haar emoties complex zijn en zoekt manieren om hiermee om te gaan. Ze krijgt nu begeleiding van een therapeut om haar gevoelens beter te begrijpen en vooruit te kunnen. “Ik weet dat ik van mijn kind hou,” zegt ze vastberaden. “Maar ik moet ook eerlijk zijn over hoe ik me voel, zodat ik kan helen en er voor mijn kinderen kan zijn.”
Sanne’s verhaal laat zien dat niet alle zwangerschappen of gezinsuitbreidingen als een sprookje verlopen. De werkelijkheid is soms chaotisch en pijnlijk, en de gevoelens die erbij komen kijken zijn niet altijd eenvoudig te begrijpen. Door open te zijn over haar gevoelens, hoopt Sanne niet alleen zichzelf te helpen, maar ook anderen in soortgelijke situaties. “Je bent niet alleen,” benadrukt ze. “En het is oké om te voelen wat je voelt.”
