In onze samenleving wordt vaak voorbijgegaan aan mensen zoals Harold die hard werken. Dag na dag sleurt hij zich door een 40-urige werkweek, om erachter te komen dat zijn inzet nauwelijks gewaardeerd wordt. Harold, een toegewijde fabrieksmedewerker, verdient rond de 2300 euro netto per maand. Hoewel dat klinkt als een redelijk loon, blijkt het in de praktijk maar nipt genoeg te zijn om alles rond te krijgen. Het wordt helemaal frustrerend als hij ontdekt dat zijn buurvrouw, die arbeidsongeschikt is verklaard, elke maand 2500 euro netto ontvangt dankzij uitkeringen en toeslagen. Ja, je leest het goed: 200 euro meer dan Harold, zonder dat ze er iets voor hoeft te doen.
Stel je voor, je staat elke ochtend vroeg op, trekt je werkhandschoenen aan en start de fabriek op de productielijn. De klok beweegt traag terwijl je de producten van de dag inspecteert en inpakt. Het zweet loopt van je gezicht maar je werkt door, want aan het eind van de maand ontvang je het salaris dat je verdient hebt. Totdat je op een avond, tijdens een ontspannen moment met een biertje, hoort dat je buurvrouw, die haar dagen in relatieve rust doorbrengt, meer ontvangt dan jij. Waar is de eerlijkheid gebleven? Heb je weleens nagedacht of het niet tijd is om ons sociale systeem te herzien als het gaat om beloning?
De vraag die we moeten stellen is: waarom ondersteunen we een systeem dat zulke ongelijkheden in stand houdt? Moeten mensen niet beloond worden naar de inspanning die zij leveren? Het is logisch dat alleenstaande ouders met kinderen en een medische beperking steun nodig hebben, maar als dit betekent dat mensen zoals Harold hun best moeten doen om rond te komen, klopt er iets niet. Ons sociale vangnet lijkt wel de verkeerde mensen op te vangen. En dat terwijl mensen zoals Harold elke dag weer opstaan om hun deel bij te dragen aan de maatschappij.
Zou dit niet juist demotiverend werken voor mensen zoals Harold om aan de slag te blijven? Waarom zou hij zich vier dagen in de week uitsloven als hij eigenlijk beter af zou zijn door binnen het systeem de voordelen te benutten? Deze gedachte is helemaal niet vreemd, en precies daarom moeten we ons huidige systeem onder de loep nemen. Het lijkt wel of we de mensen die doen wat ze moeten doen benadelen, terwijl we anderen belonen die buiten spel staan. Dit is een samenleving die systemen zoals het onze zegt te willen, maar geen model dat toekomstgericht is.
De vraag of er verandering nodig is, is duidelijk. Het gaat om rechtvaardigheid en om waardering voor diegenen die zich dag in dag uit inzetten voor het grote geheel. Moet Harold blijven ploeteren in de hoop dat er iets verandert? Of is het tijd voor een herziening waarin waardigheid en gelijke kansen een echte rol spelen? De keuze ligt bij ons, maar de vraag is of we de moed hebben om een systeem te steunen dat echt beloning waard is! Wat is jouw mening, moet er verandering komen of moet Harold dit accepteren als de realiteit in Nederland vandaag de dag?
