Het internet staat op scherp na een opvallende uitspraak van Jan (48), eigenaar van een goedlopend en chic restaurant. In een tijd waarin ‘jezelf kunnen zijn’ centraal staat, gooit hij bewust olie op het vuur: mensen met tatoeages hoeven bij hem niet te solliciteren. Punt.
En nee, dat heeft niets te maken met werkervaring of motivatie.
“Tatoeages vind ik ordinair”
Jan draait al jaren mee in de top van de horeca. Zijn zaak staat bekend om perfect opgemaakte borden, kraakheldere glazen en personeel dat er volgens hem “verzorgd en tijdloos” uitziet. En precies daar wringt het.
“Tatoeages passen gewoon niet bij de uitstraling die ik wil,” zegt hij zonder aarzeling. “Ik vind het ordinair. Mijn gasten betalen veel geld voor een avond klasse. Dat begint bij wat er op hun bord ligt, maar óók bij wie het bord neerzet.”
Volgens Jan is het niets persoonlijks. Hij zegt simpelweg een bepaald beeld te willen neerzetten. “Zoals je in sommige clubs geen sneakers mag dragen, zo wil ik ook geen zichtbare tatoeages.”
Discriminatie of ondernemersvrijheid?
Zijn uitspraken zorgen voor felle reacties. Op sociale media wordt hij weggezet als ouderwets, elitair en discriminerend. Tegenstanders noemen het “belachelijk” dat iemands uiterlijk zwaarder weegt dan talent of inzet.
“Alsof een tatoeage je minder professioneel maakt,” schrijft iemand boos.
“Dit is gewoon discriminatie in een net jasje,” zegt een ander.
Maar Jan blijft pal staan. “Ik discrimineer niemand. Ik kies gewoon wie er bij mijn concept past. Dat is mijn recht als ondernemer.”
“Mijn zaak loopt uitstekend”
Wat de discussie extra brandstof geeft: Jan heeft succes. Zijn restaurant zit vol, de recensies zijn lovend en hij hoeft niet te leuren om klanten. Volgens hem bewijst dat dat zijn visie werkt.
“Als gasten hier binnenkomen, weten ze wat ze kunnen verwachten. Rust, luxe en geen afleiding. Daar horen voor mij geen zichtbare tatoeages bij. Klaar.”
Verdeelde reacties
Opvallend is dat niet iedereen Jan afvalt. Sommige mensen nemen het juist voor hem op.
“Zijn zaak, zijn regels,” klinkt het.
“Waarom mag iedereen alles eisen, behalve een ondernemer?”
Toch lijkt de publieke opinie vooral boos. In een tijd waarin tatoeages allang niet meer rebels zijn maar mainstream, voelt Jans standpunt voor velen als een stap terug in de tijd.
De grote vraag
Is dit ouderwets denken dat niet meer past bij 2025?
Of durft Jan gewoon te zeggen wat anderen stiekem ook denken, maar niet hardop uitspreken?
Eén ding is zeker: met één zin over tatoeages heeft Jan zichzelf midden in een verhitte discussie geplaatst — en het internet is nog lang niet uitgepraat.
