“Ik ging ergens eten, maar ik kon de mensen niet verstaan omdat ze alleen Engels spraken,” zegt Joop, een 69-jarige man uit Nederland. Wat een gezellige avond in Amsterdam moest worden, veranderde in een teleurstelling. Joop keek uit naar een leuke tijd in een restaurant in de stad, maar door de taalproblemen met het personeel liep alles anders. Zijn leuke avondje uit werd al snel een verwarrende ervaring.
Toen Joop aankwam in het restaurant, merkte hij dat het anders was dan hij gewend was. In plaats van een vriendelijk “goedenavond”, werd hij begroet met “Hello, how are you?” Joop dacht eerst dat het een grap was. Maar toen hij in het Nederlands antwoordde, merkte hij dat de serveerster hem niet kon verstaan. Dit leidde tot ongemakkelijke momenten, en al snel bleek dat niemand van het personeel Nederlands sprak.
De communicatie verliep moeizaam. Iedereen sprak tegen Joop in het Engels, maar hij wilde graag zijn eigen taal gebruiken. “Het voelde alsof ik een vreemdeling was in mijn eigen stad,” zegt hij. Joop voelde zich steeds meer buitengesloten, niet welkom in zijn eigen Amsterdam.
Op een gegeven moment vroeg Joop of er iemand anders beschikbaar was die wel Nederlands sprak. Helaas kreeg hij nog steeds antwoord in het Engels, wat de situatie alleen maar frustrerender maakte. “Ik probeerde duidelijk te maken dat ik liever Nederlands sprak, maar zelfs dat leek niet begrepen te worden.” De frustratie bij het personeel was merkbaar; iemand rolde zelfs met haar ogen toen hij het opnieuw probeerde.
De Kloof in de Eigen Stad
Joop heeft zijn hele leven in Nederland gewoond en altijd in het Nederlands kunnen praten. Dat dit hem in een Amsterdams restaurant niet lukte, voelde als een persoonlijke afwijzing. “Het leek alsof hun manier de enige juiste was, en ik daar geen onderdeel van was,” legt hij uit over zijn teleurstellende ervaring. Deze ervaring zette Joop aan het denken over de toenemende internationalisering in steden als Amsterdam.
Het lijkt alsof toerisme en de drang naar een wereldse uitstraling soms belangrijker zijn dan de lokale behoeften. Veel Amsterdammers maken zich hier zorgen over. Ze merken dat ze zich soms niet meer thuis voelen in hun eigen omgeving, waar de balans tussen internationale en lokale cultuur steeds moeilijker wordt.
Joop is niet de enige die hier mee zit. Zijn ervaring toont een groter probleem: Amsterdam als trekpleister voor toeristen versus Amsterdam als een thuis voor zijn bewoners. De vraag is hoe de stad beide kanten kan samenbrengen zonder dat de lokale bevolking zich buitenspel gezet voelt.
Het is belangrijk om de lokale taal en cultuur te waarderen. Joops verhaal onderstreept de noodzaak om rekening te houden met de behoeften van inwoners, terwijl internationale gasten ook welkom blijven. “We zijn toch in Nederland? Dan moet ik toch gewoon Nederlands kunnen praten?” vraagt Joop zich ten slotte af. Het is een oproep om goed na te denken over de balans tussen internationalisering en het behouden van de lokale identiteit.
