Na een jaar vol persoonlijke en professionele uitdagingen, zoals het verlies van haar moeder en een stresserende carrièreswitch, verlangde Melissa naar een welverdiende vakantie. Samen met haar man, Mark, boekte ze een verblijf van een week in een all-inclusive hotel in het zonnige Spanje. De twee keken er enorm naar uit, maar hun eetervaringen tijdens de vakantie werden al snel minder aangenaam.
Het afgelopen jaar was bijzonder zwaar voor Melissa. “Mijn moeder ging snel achteruit en ik heb haar tot het einde verzorgd. Ik ben blij dat ik er voor haar kon zijn, maar het was ook enorm zwaar, vooral omdat ik het allemaal alleen moest doen. Tegelijkertijd wisselde ik van baan, wat veel stress met zich meebracht,” vertelt ze.
Nadat de zorg voor haar moeder voorbij was, stelde Mark voor om een weekje naar Spanje te gaan. “Hij zag hoe uitgeput ik was en dacht dat het goed zou zijn om er even tussenuit te gaan.” Mark regelde alles: een all-inclusive hotel in Andalusië, waar ze de hele dag konden genieten van eten en drinken. “Het was een nieuwe ervaring voor ons, want normaal kiezen we voor romantische hotelletjes of bed & breakfasts.”
Lees hieronder verder…
Eerste dagen van de vakantie
Bij aankomst waren Melissa en Mark meteen enthousiast. Het weer was prachtig en hun kamer was ruim en schoon. Elke ochtend begon Melissa met een duik in het zwembad, daarna gingen ze samen naar het restaurant. “Het was even wennen om met zoveel mensen tegelijk te eten, maar het was geweldig om ons geen zorgen te hoeven maken over de kosten. Alles was al betaald en we konden zoveel pakken als we wilden. Heerlijk toch?”
Op de derde dag echter veranderde hun vakantie-ervaring drastisch. “We mochten zelf geen plek in het restaurant uitzoeken; dat deed het personeel. En vanaf die dag werden we steeds naast hetzelfde gezin geplaatst. Een vader, een moeder, een meisje van drie of vier jaar, en een grote hond. Het meisje werd al snel rusteloos en begon tussen de tafels door te rennen. Ze stootte steeds tegen me aan, wat ik erg vervelend vond. Toen ze moe werd, begon ze te zeuren om de hond, Beau, te borstelen. Tot mijn verbazing haalde de moeder een hondenborstel uit haar tas en gaf die aan haar dochter. Fanatiek begon het meisje de hond te kammen, waarbij lange haren op onze tafel terechtkwamen.”
Melissa was verbijsterd. “Ik vond het zo vies om te zien hoe een hond naast mijn bord werd geborsteld. Naast de rondvliegende haren zag ik ook huidschilfers dwarrelen. Hoe onsmakelijk is dat als je aan het eten bent? Überhaupt is het asociaal om je hond mee te nemen naar een restaurant, laat die lekker thuis.”
Mark vroeg de moeder van het gezin of het meisje kon stoppen met borstelen. “Dat hadden we beter niet kunnen doen, want de ouders begrepen niet waarom we ons druk maakten. Ze vonden hun hond helemaal niet vies. Ik snap het wel, ze waren blij dat hun dochter even iets te doen had en zij rustig konden eten.”
De aanwezigheid van de hond en het borstelende meisje verpestte eigenlijk de vakantie van Melissa en Mark. “Ik had zo uitgekeken naar wat rust en ontspanning, maar twaalf dagen lang moesten we ons inhouden vanwege dat gezin naast ons. Hoe kun je bedenken om tijdens de maaltijd je kind een hond te laten borstelen? Dat kan toch niet in een restaurant?”
