Hogere kosten bij ING en ABN AMRO per 1 januari
Helaas beginnen veel mensen het nieuwe jaar met een minder leuk bericht: de maandelijkse kosten voor betaalrekeningen bij ING en ABN AMRO gaan omhoog. Beide banken geven aan dat ze door strengere Europese regels veel intensiever moeten controleren en rapporteren. De extra uitgaven die dat oplevert, worden voor een deel bij jou als klant neergelegd. Dat zorgt voor begrijpelijke irritatie, zeker omdat het niet de eerste keer is dat de tarieven stijgen.
Wat verandert er voor jouw rekening?
Bij ING gaat het om een verhoging van ongeveer 10 tot 30 cent per maand, afhankelijk van het soort betaalrekening dat je hebt. ABN AMRO doet er nog een schepje bovenop: daar stijgen de maandkosten met zo’n 60 cent. Omgerekend praat je over een jaarlijkse plus van pakweg 1 tot 7 euro. Het zijn geen gigantische bedragen, maar ze tellen wel op, zeker als je de eerdere verhogingen van de afgelopen jaren meerekent.
Waarom wijzen de banken naar Europa?
Volgens ABN AMRO komen de hogere tarieven rechtstreeks voort uit de oplopende kosten voor het opsporen van witwaspraktijken. Er moeten simpelweg meer mensen en middelen worden ingezet om klanten en transacties in de gaten te houden. ING benadrukt dat dit allemaal nodig is om het betalingsverkeer veilig, betrouwbaar en toekomstbestendig te houden. Het naleven van de nieuwe standaarden kost samen honderden miljoenen euro’s, en een stukje daarvan proberen de banken via hun tarieven terug te verdienen.
Nieuwe anti-witwasregels op de achtergrond
De prijsstijgingen sluiten aan op de Europese anti-witwasregelgeving (AMLA), die in 2024 van kracht is geworden. Sindsdien moeten banken, notarissen en andere financieel dienstverleners hun klanten nog grondiger screenen. Ze zijn verplicht verdachte transacties te melden en betalingen tegen te houden wanneer er een vermoeden bestaat van witwassen of het financieren van terrorisme. Dat levert een flinke bak extra administratie op.
Nederlandse uitwerking: Wwft maakt het concreet
In ons land valt dit onder de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft). Die wet betekent in de praktijk dat werkelijk iedere klant en iedere transactie beoordeeld moet worden, ongeacht het bedrag. Dat vraagt om meer personeel, slimmere software en ingewikkelde rapportagesystemen. De optelsom daarvan maakt bankieren duurder, en je merkt dat uiteindelijk aan je eigen rekening.
Kabinet wil de uitvoeringslast verlichten
De overheid erkent in een recente Kamerbrief dat banken en notarissen een cruciale rol vervullen als poortwachters van het financiële stelsel. Zij moeten voorkomen dat crimineel geld het legale circuit binnenkomt. Tegelijkertijd ziet het kabinet dat die taak zwaar drukt op de sector. Daarom wordt gezocht naar manieren om de uitvoering minder belastend te maken, zonder het toezicht te laten verslappen.
Meer focus op risico, minder op papierwerk
De overheid wil toewerken naar strenger toezicht waar het echt nodig is en minder nadruk op vinklijstjes en formaliteiten. In theorie scheelt dat tijd en geld. In de praktijk moeten banken ondertussen wel gewoon voldoen aan alle huidige regels. Ze worstelen dus met de vraag hoe ze alles netjes kunnen doen zonder de tarieven opnieuw te moeten verhogen. Voor jou als klant blijft het daardoor lastig te accepteren dat je alweer meer betaalt, terwijl je er ogenschijnlijk weinig voor terugziet.
Wat merk jij hiervan in de praktijk?
De verhogingen zijn klein per maand, maar op jaarbasis merk je het in je vaste lasten. Zeker als je meerdere producten bij dezelfde bank hebt, kan het bedrag oplopen. Tegelijkertijd is de ruimte om kosten elders te drukken beperkt, omdat veel banken soortgelijke verplichtingen en dus vergelijkbare kosten hebben. Het gevolg: weinig speelruimte en toch hogere prijzen.
De kern: veiligheid versus betaalbaarheid
Niemand twijfelt eraan dat stevig toezicht nodig is om criminelen buiten de deur te houden. Maar de rekening voor die veiligheid komt nu grotendeels bij klanten te liggen. Banken zeggen dat ze niet anders kunnen, terwijl de overheid zoekt naar slimmere, risicogestuurde oplossingen. Tot die tijd blijft het balanceren tussen een veilig financieel systeem en betaalbare bankdiensten.
En nu?
De hamvraag blijft: moeten banken meer van deze kosten zelf dragen, of is het logisch dat jij eraan meebetaalt omdat iedereen profiteert van een schoon en veilig betalingsverkeer? Hoe je het ook wendt of keert, per 1 januari ga je in elk geval iets meer neerleggen voor je betaalrekening.
