Martijn is 32 jaar en zit al vier jaar in een relatie met Joanne. Hij houdt van haar, maar hij is het zat. Niet vanwege ontrouw, ruzie of geld. Nee, het gaat om tofu.
Altijd moe, altijd bleek
Joanne is vegetarisch. Al sinds de eerste date. Ze eet geen vlees, geen vis, geen kip, niks dat ooit ademhaalde.
Martijn vond het aanvankelijk charmant. Een vrouw met principes. Maar inmiddels ligt ze elke paar maanden ziek op de bank met een dekentje en een thermometer.
Ze is bleek, moe, en haar weerstand lijkt van papier. “Ze lijkt soms net een wandelende vitaminepil met een Netflix-abonnement,” zegt Martijn cynisch.
Vlees is geen vijand
Martijn gelooft dat haar dieet het probleem is. “Je hebt gewoon vlees nodig. Voor je weerstand, energie, huid, alles.”
Hij heeft haar meerdere keren voorgesteld om weer vlees te proberen. “Begin met kip. Of desnoods bouillon.” Maar Joanne weigert.
“Ze zegt: ‘Ik ben geen grafkist voor dode dieren.’ Ondertussen zakt ze bij het traplopen bijna in elkaar.”
Gezelligheid weg, spanning terug
Voor Martijn is het niet alleen een gezondheidskwestie, maar ook een sociaal drama. “Elke barbecue met vrienden eindigt in gezeur en morele toespraken.”
Hij zit daar met een satéprikker, zij met een bak kikkererwten en kritiek. “Ze verpest elke sfeer als er vlees in de buurt is.”
Samen koken is ook al verleden tijd. “Ik wil stoofvlees maken. Zij komt met tempeh en een bezorgde blik.”
Een relatie met tofu
Volgens Martijn draait de relatie steeds meer om wat er niet gegeten wordt. “Het voelt alsof ik samen ben met haar eetregels, niet met haar.”
Hij zegt dat hij zich jarenlang heeft aangepast. Geen vlees aanraken in haar keuken. Geen biefstuk als zij erbij zit. Geen grappen over varkens.
Maar omgekeerd? Geen millimeter bewegingsruimte. “Zelfs bij bloedarmoede bleef ze koppig. ‘Dan slik ik liever pillen dan vlees,’ zei ze.”
Liefde of frikandel?
Martijn houdt nog van haar, maar de irritatie groeit. Hij mist vlees, maar vooral: wederzijds respect.
“Liefde is geven en nemen. Zij neemt het vlees weg en geeft me schuldgevoel in ruil. Dat is geen relatie.”
Hij denkt er serieus over na om de relatie te beëindigen. “Ik wil geen vrouw die ziek is van haar principes. Ik wil iemand die ook aan ons denkt.”
Zijn frustratie is tastbaar. “Als ik moet kiezen tussen haar of een frikandel met gezelligheid? Dan weet ik het wel.”
Wat vindt de lezer?
Is Martijn bekrompen en onverdraagzaam? Of houdt hij zijn vriendin een pijnlijke spiegel voor? Moet liefde grenzen hebben als gezondheid en plezier in het geding zijn? Laat je mening achter.
