The NeverEnding Story (Die Unendliche Geschichte) is een Duitse fantasyfilm uit 1984, geregisseerd door Wolfgang Petersen. Het is een verfilming van het gelijknamige boek van de Duitse schrijver Michael Ende, al wijkt de film op verschillende punten af van de roman. De film groeide uit tot een van de bekendste fantasyproducties van de jaren tachtig en liet wereldwijd een blijvende indruk achter, mede dankzij de indrukwekkende visuele effecten en de iconische titelsong van Limahl.
Het verhaal
De film vertelt het verhaal van Bastian Balthazar Bux, een verlegen jongen die gepest wordt en troost vindt in boeken. Op een dag ontdekt hij een geheimzinnig boek met de titel The NeverEnding Story. Terwijl hij leest, raakt hij steeds meer betrokken bij de wereld van Fantásië, die bedreigd wordt door een duistere kracht genaamd Het Niets.
De jonge krijger Atreyu krijgt de taak om het rijk te redden en zoekt hulp bij mythische wezens zoals de vriendelijke geluksdraak Falkor. Gaandeweg ontdekt Bastian dat hij zelf een rol speelt in het verhaal en dat hij Fantásië alleen kan redden door zijn verbeeldingskracht en moed te gebruiken.
Productie
De film werd grotendeels opgenomen in Duitsland en was destijds de duurste Europese filmproductie ooit, met een budget van circa 60 miljoen Duitse mark. Wolfgang Petersen, die eerder succes had met de oorlogsfilm Das Boot (1981), combineerde baanbrekende special effects, animatronics en miniaturen om de sprookjesachtige wereld van Fantásië tot leven te brengen.
Hoewel de film is gebaseerd op het boek van Michael Ende, was de schrijver niet tevreden met de verfilming. Hij vond dat Petersen te veel van het oorspronkelijke verhaal had veranderd. Desondanks wist de film een breed publiek te raken en werd hij vooral door kinderen en jongeren omarmd.
Muziek en themalied
De muziek van de film werd gecomponeerd door Klaus Doldinger en aangevuld met bijdragen van Giorgio Moroder. Het bekendste nummer is de titelsong The NeverEnding Story, gezongen door Limahl, voormalig zanger van de Britse band Kajagoogoo. Het lied werd wereldwijd een hit en is nog altijd onlosmakelijk verbonden met de film.
Ontvangst en nalatenschap
The NeverEnding Story ging in 1984 in première en werd een internationaal succes. De combinatie van avontuur, emotie en fantasie sprak miljoenen kijkers aan. Vooral de iconische figuren, zoals Falkor de geluksdraak en de mysterieuze Kindlike Keizerin, groeiden uit tot symbolen van jeugdsentiment.
Het succes leidde tot twee vervolgen: The NeverEnding Story II: The Next Chapter (1990) en The NeverEnding Story III (1994). Deze films werden echter minder goed ontvangen en haalden niet het niveau van het origineel. Toch bleef het eerste deel uit 1984 een geliefde klassieker, vaak herhaald op televisie en gekoesterd door meerdere generaties.
Een tijdloze fantasie
Meer dan veertig jaar na de première blijft The NeverEnding Story een van de meest invloedrijke fantasyfilms uit de jaren tachtig. Het verhaal benadrukt de kracht van verbeelding, moed en hoop, en spreekt nog steeds jong en oud aan. Dankzij de visionaire regie van Wolfgang Petersen, de innovatieve effecten en de onvergetelijke muziek heeft de film een blijvende plaats veroverd in de filmgeschiedenis.
