Margreet zet zich al jaren met hart en ziel in voor de buurtfeesten en straatactiviteiten. Ze organiseert met plezier barbecues, spelletjesmiddagen en winterborrels, allemaal met het doel om mensen met elkaar te verbinden, vooral nu we in een tijd leven waarin velen langs elkaar heen gaan. Ondanks haar harde werk en de goede opkomst, is er één ding dat haar nog steeds stoort: haar buurman en zijn gezin doen nooit mee. “Hoeveel moeite kost het om even hallo te zeggen en wat te drinken te pakken?” vraagt Margreet zich af.
Het belang van verbinding in je omgeving
Margreet gelooft dat buurtfeesten veel meer zijn dan alleen gezelligheid. “Iedereen zit maar naar zijn scherm te kijken en heeft altijd haast. Het is juist nu belangrijk om echt contact te maken,” zegt ze. Ze heeft met eigen ogen gezien hoe nieuwe vriendschappen ontstaan bij een simpele barbecue en hoe buren die elkaar nooit spraken ineens plezier maken samen. “Het gaat om samenleven, niet alleen wonen,” legt ze uit. Voor haar zijn dit soort evenementen cruciaal voor het gevoel van gemeenschap.
De constante druk van organiseren
Het opzetten van buurtfeesten is een flinke klus. Margreet steekt er talloze uren in, van activiteiten plannen tot boodschappen regelen en tafels versieren. “Ik doe het omdat ik het belangrijk vind,” vertelt ze. Ze krijgt vaak complimentjes van buurtgenoten die blij zijn dat iemand de moeite doet om iets leuks te organiseren. Toch voelt het als een domper dat die ene buurman nooit mee doet.
De buurman die nooit van de partij is
Deze buurman woont al sinds jaar en dag in de straat, samen met zijn vrouw en kinderen. Maar het maakt niet uit wat Margreet organiseert, hun stoep blijft leeg. “Ze laten nooit iets weten, maar verschijnen ook niet,” zegt Margreet. Het is voor haar niet te bevatten waarom iemand zo gesloten blijft. “Zelfs een klein gebaar, zoals even komen kijken, zou al veel betekenen,” legt ze uit. “Het lijkt erop dat ze ervoor kiezen om zich af te sluiten, en dat is erg frustrerend.”
Margreets groeiende irritatie
Margreet merkt dat haar frustratie met de situatie steeds meer toeneemt. “We zijn met ons allen bezig om iets gezelligs te creëren, en dan is er zo’n gezin dat niet mee wil doen,” zegt ze. Het voelt niet respectvol naar de tijd en moeite die zij en anderen erin steken. “Hoe lastig is het om eens langs te komen? Ze genieten toch ook van de sfeer en levendigheid in de buurt?” vraagt ze zich af.
Waarom niet gewoon even de moeite nemen?
Voor Margreet gaat het niet om verplichtingen, maar om respect. “Het gebeurt niet alleen om het feestje; het idee erachter is dat we samen iets neerzetten,” zegt ze. Ze vindt het jammer dat sommigen niet beseffen hoeveel impact aanwezigheid kan hebben. “Het gaat om het laten zien dat je deel uitmaakt van de buurt, dat je je buren waardeert,” legt ze uit. Het is voor haar moeilijk te begrijpen dat iemand dit onbelangrijk vindt.
Wat denk jij?
Wat vind jij? Heeft Margreet gelijk als ze zegt dat iedereen elkaar af en toe moet zien, of mag iedereen zelf bepalen of ze meedoen of niet? Is het belangrijk om betrokken te zijn bij buurtactiviteiten, of mogen mensen ook gewoon lekker in hun eigen wereld blijven? Deel je gedachten en laten we samen bespreken waar de grens ligt tussen verbinding en individualisme. Want voor Margreet voelt het alsof er iets ontbreekt in de buurt zolang niet iedereen meedoet.
